Daniel Romano If I've Only One Time Askin LP

31 juli

De jonge Canadees Daniel Romano heeft een kersvers solo-album afgerond. Het goede nieuws? If I’ve Only One Time Askin’ blijkt wederom een serie prachtige countrysongs te bevatten met mistroostige teksten over (onder andere) de liefde. Eerste voorzichtige conclusie? Het album is door de grote diversiteit misschien nog wel beter dan het wereldwijd geroemde (‘klassieker’ is ondanks de leeftijd van dat muzikale wapenfeit wel een passend woord) album Come Cry With Me uit 2013. Luisterend naar zijn vierde album en het blijkt: er is veel gebleven, maar er is ook het nodige bijgekomen. De songs zijn nog immer van buitensporige kwaliteit. Dat is alvast een voldongen feit. Zijn stem rekt en strekt nog immer als een postbode-elastiek (Old Fires Die, All The Way Under the Hill). Ook hierbij geen nieuws onder de Romano-zon. Wat tevens een terugkomend thema is? De prachtige meeslepende en donkere teksten. Luister maar eens naar The One That Got Away, Learning To Do Without Me of naar There’s A Hardship, de woorden verzwelgen perfect in de verfijnde countrysausklanken. Toch is er qua aanpak ook wel het nodige veranderd. Zo klinken sommige nummers mede door massieve vioolpartijen en toffe koortjes her en der wat meer geproduceerd dan op zijn vorige platen. En dat maakt het album misschien nog wel gevarieerder dan voormalige Romano-platen. Hoogtepunten? Het prachtige lied over liefdesverdriet If You Go Your Way (I’ll Go Blind) en het duet met Caitlin Rose, genaamd Strange Faces. U begrijpt het al: Romano heeft wederom een klassieker in de countrymuziek afgeleverd.